IN MEMORIAM
Op 14 augustus 2024 is Andries Haak, vriend van de stichting, van ons heengegaan. Hij laat zijn vrouw Wil achter en bij ons een leegte.
Wij gaan je missen, vriend.
Eerbetoon namens edwin
Rust zacht Andries
De zwanenman van Rotterdam is er niet meer, maar hij zal voor altijd in ons hart zitten en de herinneringen blijven bestaan.
Jaren geleden leerde ik Andries Haak kennen en door onze gezamenlijke passie voor zwanen, werden we maatjes voor het leven.
Vaak vertelden we elkaar verhalen over wat we mee hadden gemaakt met zwanen en ook bijzondere meldingen van de zwanengroep werden met Andries besproken. Dit laatste leidde met regelmaat tot een donatie voor nieuwe materialen, zodat we nog beter ons werk konden doen. Andries was altijd op de achtergrond aanwezig en bezig met zwanen en voor de zwanengroep.
Andries en zijn vrouw waren o.a. vaak stille donateurs, maar dankzij hen, hadden we opeens pennen van de stichting, een zwanenkalender die we mochten uitdelen aan het team, maar de grote donaties, zoals reddingsboot “Witje” (genaamd naar de lievelingszwaan van Andries) en een hele grote donatie voor de nieuwe dierenambulance, afgelopen winter.
Met regelmaat gingen wij bij jullie om de koffie. We deelden dan lief en leed en ook gingen we dan samen even langs “jouw” zwanen om ze te voeren. Je werd ziek, waardoor steeds vaker samen naar de zwanen gingen, je kon het toen niet meer alleen.
Dit jaar sloeg het noodlot opnieuw toe bij jou. Je nam mij in vertrouwen, zodat we dingen konden gaan regelen voor je. Vorige week belde je mij, je werd per ambulance naar het ziekenhuis gebracht. Je zei de woorden “Ed, het is klaar, afgelopen”. Daarna werd het een zware week met een dikke zwarte rand voor Wil en ons team. Koste wat kost zorgden we ervoor dat Wil en wij bij je konden zijn.
Afgelopen woensdag waren we al vroeg bij je. Je kon nog je laatste wensen aan mij kenbaar maken daarna viel je in slaap. Wil, waar je je zo’n zorgen om maakte, brachten we naar huis. ’s Avonds kregen we telefoon van het ziekenhuis met het verzoek snel terug te komen, de laatste fase was aangebroken.
Op 14-8-2024 om 21.55 uur is Andries in het bijzijn van zijn vrouw Wil, Edwin en Sylvia overleden. Vele mooie momenten en herinneringen laat je bij ons achter, maar nu naast een leegte.
Rust zacht lieve vriend.
Bedankt voor alles waar jij voor stond.
We gaan je missen, maar zeker niet vergeten.
Edwin en Sylvia
& Team Zwanengroep
EERBETOON NAMENS DE VRIJWILLIGERS
Andries,
Ik heb helaas nooit het privilege gehad je te mogen ontmoeten, maar vanaf dag 1 dat ik bij Edwin in de ambulance stapte, was het mij al meteen duidelijk wat voor fantastische man jij bent en hoeveel je betekende voor zovele.
Ik hoorde de verhalen van Witje, jouw zwaantje, waar je zo’n goede band mee had en hoe close jij en Edwin zijn geworden over de jaren.
Edwin adoreerde jou zeer en was ook niet bang om dat uit te spreken. Jouw grote voorbeeld voor de liefde van deze dieren gaat voortgezet worden. Jij bent nu weer bij Witje en ik hoop dat je daar je rust zal vinden. Je zal door velen gemist worden.
Suzanne
Andries heb ik leren kennen via Edwin van de Zwanengroep. En wat een lieve bijzondere man.
Edwin vertelde mij dat er een man in Rotterdam woonde die al jaren een aantal zwanenkoppels volgde, hij wist precies wie welke zwaan was.
Hij gaf ze ook namen en Witje was zijn meest geliefde zwaan, ook bracht hij ze elke dag eten, en niet zomaar eten. Zelf brood bakken (zonder zout) mixen maken van speciaal zwanenvoer en haver. En dat jaar in jaar uit, elke dag, samen met zijn vrouw Wil, die dan elke dag veel prachtige foto’s maakte.
Zelfs de vogels op zijn balkon werden verwend met speciaal vogelvoer en meelwormen.
Ook hield hij de gezondheid van de zwanen goed in de gaten, en bij problemen of zorgen, probeerde Andries het zelf op te lossen en anders schakelde hij Edwin van de Zwanengroep in
Ook hielp hij de koppels, als er niet genoeg nestmateriaal was om mooie stevige nesten te bouwen, door pakken stro of riet te gaan brengen.
En als dank en wederzijdse liefde ging het vrouwtje dan van het nest, om met trots de eieren aan Andries te laten zien.
Ook plaatste hij hellingen als de pullen niet aan de kant konden komen.
Als hij aan kwam rijden met zijn auto hoorde de zwanen dat en kwamen dan zwemmend of vliegend naar hem toe, ook volgde de zwanen Andries zodat hij ze veilig naar een andere vijver kon loodsen
Hij heeft zelfs verkeersborden laten maken, om verkeer te waarschuwen voor overstekende zwanen, maar mocht deze helaas niet van de gemeente plaatsen.
Andries en Edwin hadden inmiddels een mooie vriendschap opgebouwd, en regelmatig steunde hij de zwanengroep. Er zijn inmiddels mooie reddingen geweest met de boot, geschonken door Andries die de naam van zijn favoriete zwaan “Witje” heeft gekregen.
De gezondheid van Andries was niet goed en was het vaak zwaar om naar de zwanen te gaan, maar hij ging altijd 2x per dag naar zijn koppels kijken.
Hij schreef in juli 2022. “Enige wat mij nog overeind helpt zijn de zwanen, als ik dat niet meer zou kunnen, dan is dat geen goed teken”
Wil moest hem vaak helpen, zo ook moest ze eens zijn pomp met voeding moeten dragen, zodat Andries een jonge zwaan kon helpen.
In juli 2022 zijn wij met de zwanengroep en Andries en Wil naar de Houtsnip gegaan, om 1 van de zwanen van Andries daar te brengen voor de nodige zorg, hij heeft daar kennis kunnen maken met Saia, die met hart en ziel zich inzet voor watervogels. Het was een mooie en bijzondere dag en kennismaking.
De tijd dat de pullen geboren werden en hij ze mocht zien opgroeien waren de mooiste periodes.
Maar November was de moeilijkste periode van het jaar omdat de jonge zwanen dan gaan “uitvliegen” en elk jaar was er wel een jonge zwaan bij waar Andries dan een zwak voor had. Ook was het erg moeilijk als er volwassen zwanen van de koppels kwamen te overleden, het meeste verdriet heeft hij gehad van zijn geliefde zwaan “Witje”
Andries en Wil hadden inmiddels meer dan een half miljoen foto’s van de zwanen gemaakt, waarvan hij zij dat er meerdere diep in zijn hart zitten en hij zei daarover
“ Het zijn mooie herinneringen, die ze mij niet meer af kunnen nemen”
6 Augustus 2024, kwam dan het lang gevreesde bericht dat Andries moest stoppen met de zwanen. Dit moet een vreselijke moeilijke beslissing voor hem zijn geweest.
Enkele dagen later is Andries ook overleden.
Hij laat zijn vrouw lieve vrouw Wil achter en zijn geliefde zwanen. Wat zal Andries gemist worden, en ook het meegenieten via zijn Facebook van zijn dagelijkse bezoekjes aan zijn zwanen met elke dag prachtige foto’s, de wereld is een stukje minder mooi zonder Andries.
Linda de Groot & het team
